به نقل از «همشهری آنلاین»

کاهو با طعم لاستیک خودرو | احتمال وجود ذرات شیمیایی در محصولات کشاورزی

تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۹۳۹۶۴

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیو اطلس، یک تحقیق جدید در دانشگاه وین (UV) نشان می‌دهد که کاهو به راحتی ذرات لاستیک  تایرهای خودروهایی که در جاده‌های اطراف مزارع  می‌چرخند را جذب می‌کند.

این تحقیق بخشی از شواهدی است که نشان می‌دهد مواد روزمره مانند بطری‌های پلاستیکی و داروها به منابع غذایی ما سرازیر می‌شوند، هنوز تحقیق جامعی درباره اثرات بالقوه مضر آن‌ها بر مواد غذایی و سلامت انسان انجام نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همزمان با اینکه تایر خودروی مارا به اطراف می‌برند، سائیده نیز می‌شوند و ذرات سایشی میکروسکوپی (TWP) لاستیک از آن‌ها خارج می‌شود که شامل آنتی‌اکسیدان‌ها، شتاب‌دهنده‌های ولکانیزاسیون، فعال‌کننده‌ها و نرم‌کننده‌ها است. به گفته محققان، این ذرات با سرعت حدود ۱ کیلوگرم برای هر نفر در سال به محیط زیست راه پیدا می کنند.
در نهایت این ذرات از طریق ترکیبی از رسوبات جوی، روان آب جاده‌ها و لجن حاصل از تصفیه خانه های فاضلاب که توسط کشاورزان به عنوان کود استفاده می شود، در خاک زمین کشاورزی رسوب می‌کند. در واقع، به گفته محققان، حدود ۹۳ درصد از این ذرات میکروسکوپی پس از عبور آب از مزرعه‌ها باقی می‌ماند، با یک تخمین که سالانه بین ۱۴۰۰ تا ۲۸۰۰ تن ذرات میکروسکوپی ناشی از فرسایش لاستیک تایر خودروها تنها در زمین‌های کشاورزی آلمان پخش می‌شود.
تحقیقات قبلی دانشگاه وین نشان داد که بسیاری از این ذرات آلاینده‌هایی را در سطوح بالایی خاک آزاد می‌کنند، اما گروه تحقیقاتی مسول انجام این تحقیقات اخیر کنجکاو بود که بداند اگر مواد شیمیایی به سمت پایین‌تر حرکت کنند، چه اتفاقی می‌افتد. آیا این مواد می‌توانند وارد سیستم‌های ریشه شده و توسط گیاهان جذب شوند؟
برای پی بردن به این موضوع، گیاهان کاهو در محلول هیدروپونیک قرار گرفتند که به آن پنج ذره آلاینده ناشی از فرسایش لاستیک تایر خودرو نیز اضافه شد. محققان در پی انجام این مطالعه، اعلام کردند که هنوز وجود سم در تمام ترکیبات آزمایش‌شده نشان داده نشده است به جز یک مورد به نام  6PPD-quinone که با مرگ‌های انبوه ماهی قزل آلا در شمال غربی اقیانوس آرام در نزدیکی آمریکا مرتبط است.
نیا شرمن، دانشجوی دکترا در مرکز میکروبیولوژی و علوم سیستم‌های زیست محیطی (CMESS) و اولین نویسنده این تحقیق می‌گوید: اندازه‌گیری‌های ما نشان داد که گیاهان کاهو تمام ترکیباتی را که ما بررسی کرده‌ایم از طریق ریشه‌هایشان جذب کرده، آن‌ها را به برگ‌های کاهو منتقل کرده و در آنجا انباشته کرده‌اند.
این تیم همچنین با افزودن ذرات لاستیک تایر خودرو به بطری آبی که در آن یک گیاه کاهو قرار داده شده بود، محتوای بطری را آزمایش کردند و متوجه شدند که گیاهان کاهو همچنان آلاینده‌ها را جذب می‌کنند. علاوه بر این، گیاهان کاهو مواد شیمیایی را به مواد جدیدی تبدیل کردند.

بیشتر بخوانید:

تاثیرات عجیب گرما بر پیازهای انگلیسی | محصولی که اشک بیشتری درمی‌آورد!

تورستن هوفر، دانشمند ارشد در در مرکز میکروبیولوژی و علوم سیستم‌های زیست محیطی (CMESS) می‌گوید: گیاهان کاهو مواد را فرآوری کردند و با انجام این کار ترکیباتی تولید کردند که قبلا توصیف علمی از آن‌ها ارائه نشده بود. می‌دانیم که ترکیبات جدید برای سلامتی خطر دارند اما از آنجایی که میزان سم موجود در این ترکیبات را نمی‌دانیم، میزان این خطر قابل ارزیابی نیست.
محققان این تحقیق می‌گویند: در حالی که چنین مواد شیمیایی در گیاهان کاهو پایدار هستند، می توانند هنگام خوردن دوباره در بدن انسان به صورت مجزا انتشار یابند.

شرمن در توضیح این موضوع می‌گوید: در بدن انسان چنین ترکیباتی به راحتی تجزیه می‌شوند. بنابراین، اگر کسی چنین کاهوی آلوده‌ای را بخورد، مواد شیمیایی اصلی می تواند دوباره در بدن او آزاد شود.

کد خبر 733401 برچسب‌ها سبزی محیط زیست جهان لاستيك

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: سبزی محیط زیست جهان لاستيك مواد شیمیایی گیاهان کاهو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۹۳۹۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟

روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامه‌های تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».

به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان ‌که شرکت‌ها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق  فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.

یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلم‌های جانبازان شیمیایی نمی‌توانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاح‌های شیمیایی بگویند. هیچ‌کدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمی‌توانند از زبان رزمنده‌ای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشم‌هایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال می‌شوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسی‌اش یکی‌یکی از کار می‌افتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل می‌کند. همان‌طور که نمی‌توانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم می‌آورد و تاول‌های هولناکش با ریه رزمنده‌ای که آن را تنفس کرده چه می‌کند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه می‌کند...؟

کارخانه‌اش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آن‌ها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سال‌های آخر جنگ افشاگری‌های زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانی‌ها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثی‌ها ربوده بودند. این را براساس اعتراف‌های اندک‌اندک رسانه‌های غربی و بعدتر اعتراف‌های خود آلمانی‌ها می‌گوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگری‌های محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارش‌های مفصل نه‌تنها از ارسال سلاح‌های شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر می‌دهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیس‌جمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندان‌های عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه می‌اندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاح‌های شیمیایی به عراق را می‌دهد. این کارخانه سالیانه یک‌میلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل می‌کند.

نه حتی یک یورو!
رسانه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت  تکفیری‌ها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سال‌های جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانی‌ها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را می‌فروخته‌اند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکت‌ها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایه‌گذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوق‌خطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعه‌ای همچون اکستازی را صادر می‌کرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانه‌ها، تحت پیگرد قرار می‌گیرد، اما مقام‌های دولتی آلمان به‌شدت از آن حمایت می‌کنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آن‌ها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی می‌شود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد می‌شود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمی‌شود!  

انتهای پیام